Recent Activity

เจ้าของย้ายบ้านแล้วทิ้งสัตว์ไว้ให้อดตาย เป็นเรื่องราวอันเจ็บปวดที่เราได้รับรู้มาตลอด กรณีเหยี่ยวแดงตัวนี้ก็เช่นกัน แต่ยังโชคดีอยู่บ้างที่มีคนสงสารแล้วพามาส่งที่มูลนิธิเพื่อนสัตว์ป่า ถึงแม้ว่าเหยี่ยวแดงอยู่ในสถานะสัตว์ป่าที่มีความเสี่ยงน้อยต่อการสูญพันธ์ุ แต่ก็ไม่เสมอไปหากจำนวนประชากรยังลดลงอยู่เช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สาเหตุก็มาจากการสูญเสียถิ่นอาศัย สารเคมีจากยาฆ่าแมลงหรือสารตกค้างจากกิจกรรมของมนุษย์เข้าไปสะสมในตัวสัตว์ เราตั้งชื่อให้เหยี่ยวแดงตัวนี้ว่า เมษา สัตวแพทย์พบว่าเมษามีตาข้างซ้ายจมลึกจมลงไป ตอนนี้เมษาอยู่ในเขตกักกันของมูลนิธิเพื่อนสัตว์ป่าเพื่อปรับตัวกับบ้านใหม่ เมื่อถึงเวลาก็จะได้อยู่รวมกับเหยี่ยวตัวอื่น  

หลายคนคงจำหมีกาก้าและหมีกาละแมร์ที่เราช่วยมาเมื่อ 6 ปีก่อนได้ ทั้งคู่มีลูกหมีน่ารักอยู่ 1 ตัวชื่อกาเหว่า อยู่ในวัยซุกซนจนแม่กาละแมร์เดินตามไม่ทันเลย กาเหว่าชอบเดินสำรวจและชอบเล่นกับแมวดำเพื่อนต่างสายพันธุ์หรือบางครั้งแม่กาละแมร์ก็จะยอมเป็นเพื่อนเล่นให้ กาเหว่าเป็นเรื่องที่เราไม่ตั้งใจจะให้เกิดขึ้น เพราะเรารู้ดีว่าการที่สัตว์ป่าเติบโตมาในที่ที่ไม่ใช่ป่าเป็นเรื่องไม่ดีนัก ก่อนที่เราจะให้กาก้าและกาละแมร์อยู่ด้วยกัน เราจึงได้ทำการผูกท่อนำอสุจิให้กาก้า ซึ่งวิธีนี้จะไม่ทำลายฮอร์โมนเพศของสัตว์ แต่ก็มีความเสี่ยงดังเช่นกรณีของหมีน้อยกาเหว่า แต่หากมองในอีกแง่หนึ่ง คือการที่สัตว์ป่าสามารถสืบพันธุ์ได้เองตามธรรมชาติแสดงว่าสัตว์ป่าไม่มีความเครียด สุขภาพดีอุดมสมบูรณ์ และสิ่งแวดล้อมเสมือนป่าจริงๆ

ทีมกู้ภัยมูลนิธิเพื่อนสัตว์ป่ามุ่งหน้าลงใต้สู่เกาะสมุยเพื่อช่วยลิงกังตัวหนึ่ง ซึ่งถูกล่ามโซ่สั้นๆไว้บนต้นไม้ตั้งแต่เด็กๆ จนตอนนี้ลิงอายุ 4 ปี โซ่ที่เคยหลวมตอนนี้แน่นและบาดลึกเข้าไปในท้องของลิงเป็นแผลลึกสร้างความเจ็บปวดอย่างมาก  ละไมถูกทิ้งไว้ให้อยู่บนต้นไม้กับโซ่ที่ผูกเอวไว้  อาหารและน้ำที่กินก็ได้ตามมีตามเกิดจากคนใจดี  ละไมพยายามแกะโซ่ที่เอวออกแต่ก็ทำไม่ได้ เราเรียกลิงกังตัวนี้ว่า "ละไม" ไม่ใช่แค่ละไมที่ต้องพบเจอชะตากรรมแบบนี้ สัตว์ป่าจำนวนมากก็โดนจับออกมาจากป่า แม่ต้องถูกสังเวยให้กับนักล่าสัตว์ป่า จากนั้นก็ถูกขายเป็นสัตว์เลี้ยง แรกเริ่มน่ารักน่าเอ็นดู พอโตขึ้นไม่น่ารักไม่เชื่องเหมือนเดิมก็ถูกทอดทิ้ง โดนขังไว้ในโลกอันคับแคบ ล่ามโซ่ล่ามเชือก โยนทิ้งเข้าป่าโดยที่ไม่ปรับพฤติกรรมใดใดทั้งสิ้น หรือไม่ก็ถูกลืมไปเลย ละไมโชคดีที่ยังได้รับการช่วยเหลือ ทีมกูภัยสัตว์ป่าพาละไมออกมาจากโลกแคบๆนั้น ทำแผลจากรอยโซ่ที่ท้องของละไมและเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่มูลนิธิเพื่อนสัตว์ป่า  

เราได้รับการติดต่อจากหญิงคนหนึ่งซึ่งอ้างว่า เจอลูกนากใกล้ๆกับตลาดจตุจักรในกรุงเทพฯ จึงติดต่อให้มูลนิธิเพื่อนสัตว์ป่ารับไปอนุบาลต่อ เราตั้งชื่อลูกนากว่า ออสก้า เป็นนากเล็กเล็บสั้น (Aonyx cinereus) อายุประมาณ 3 เดือน ซึ่งเป็นวัยที่ยังไม่หย่านมแม่ และต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด นากเล็กเล็บสั้น (Amblonyx cinerea) ขึ้นบัญชีสัตว์ป่าที่มีแนวโน้มจะสูญพันธุ์ จากการจัดอันดับสิ่งมีชีวิตที่ถูกคุกคามของ IUCN Red List ปัญหาที่กระทบกับประชาการนากในเอเชียส่วนใหญ่คือการสูญเสียพื้นที่ชุมน้ำ เนื่องมาจากการก่อสร้างโครงการไฟฟ้าพลังน้ำขนาดใหญ่ การตั้งรกรากของชุมชนและอุตสาหกรรมการเกษตร ปัจจัยเหล่านี้มีผลต่ออาหารของนากโดยตรง เหยื่อและถิ่นอาศัยลดลง แต่สารเคมีในแหล่งน้ำกลับเพิ่มขึ้น ปัจจัยสำคัญอีกอย่างคือการล่าสัตว์ ทั้งนำไปเป็นอาหารและลักลอบค้าขาย ซึ่งทำให้ประชากรของนากลดลงอย่างรวดเร็ว เป็นเรื่องน่าตกใจที่นากเริ่มได้รับความนิยมให้เป็นสัตว์เลี้ยงมากขึ้น มีแม้กระทั้งฟาร์มเพาะพันธุ์เพื่อขายเป็นสัตว์เลี้ยง แต่การเลี้ยงนากเป็นเรื่องยากมาก หากถูกนากกัดแล้วมันจะสร้างความเจ็บปวดให้อย่างมาก ซึ่งคุณจะไม่อยากเลี้ยงมันอีกต่อไป เหมือนอย่างนากน้อยออสก้าที่ตอนนี้มูลนิธิเพื่อนสัตว์รับมาดูแลต่อแล้ว ออสก้ายังคงต้องการการดูแลอย่างใกล้ชิด ต้องได้รับอาหารสำหรับเด็กอ่อน แล้วเมื่อเขาโตพอ เราจะพาออสก้าให้อยู่รวมกับนากตัวอื่น…